İlhan Palut’un sıra dışı hikayesi… Edebiyat Fakültesi’nden Süper Lig’in zirvesine!

Son devirde herkes yeni jenerasyon teknik adamları konuşuyor. Nuri Şahin daha futbolcuyken hocalığa başladı. Emre Belözoğlu, formasını çıkarıp kulübeye geçti. Volkan Demirel, Çağdaş Atan, Şenol Can, Selçuk İnan sükseli futbol mesleklerinin akabinde teknik adamlığa geçişte zorlanmadı. Fakat genç hocalar ortasında biri var ki adeta tırnaklarıyla kazıyarak en tabandan geldi. Ne futbolculuğunu hatırlayan vardı, ne de Harika Lig ‘deki hoca havuzunda bahtı. Fakat o kendisine inandı, sonra da beşerler ona… İlhan Palut’tan bahsediyoruz. Pekala bu sürece nasıl geldi? Hayatındaki kırılma anları ne? Kıssayı kendisinden dinledik…

‘Derslerimde çok başarılıydım’

“Hataylı’yım. Reyhanlı’da doğdum. 3 çocuklu bir ailenin en küçük üyesiydim. Sevgi dolu bir ortamda büyüdüm. Annem hastanede aşcıydı, babam da çiftçilikle uğraşırdı. Derslerimde çok başarılı bir öğrenciydim. İlkokul ve ortaokulda çok başarılıydım. Babamın futbolla uzaktan yakından alakası yoktu. Sandalyeleri kale yapan, kaset çalarlardan kaleler yapan bir çocuktum. Futbolla büyüyordum adeta. Top yoksa tahtaya çiviler çakarak yeniden bir maç ortamı oluşturmaya çalışıyordum bir formda daima. Sokak ortalarında akşam saatlerine kadar bıkmadan oynadığımız oyunlar bizi Hatayspor’un minik grubuna kadar getirdi.”

‘Okulu bırakmak dönüm noktası’

“Tabii ki bu süreç kolay geçmedi, derslerinde başarılı bir öğrenci olduğum için ailem katiyetle âlâ bir üniversitede okumamı istiyordu. Ben ise futbolu istiyordum daima. Hakikaten İstanbul Üniversitesi Edebiyat fakültesini kazandım. İstanbul’a gittim. 1.5 sene okul hayatıma devam ettim. Fakat aklım tekrar daima futboldaydı. ‘Ben ne yapıyorum?’ sorusunu sordum kendime. 17 yaşında bir çocuk için keskin bir dönüm noktasıydı. Mezun olduktan sonra yapacağım işle hayatımı sürdürmek istemiyordum. Tekrar futbola dönmek istiyorum dedim ve Hatay’a döndüm. Ailemle aramızdaki en büyük görüş ayrılığı buydu. Anadolu insanı gözüyle oğlumuz öğretmen olsun diye düşünüyorlardı lakin bıraktım geldim. Yeniden de gönülleri olsun diye BESYO okudum, orayı da bitirdim ancak futbolla beraberdim artık. Hakikaten profesyonel oldum ve faal futbol hayatım alt liglerde geçti.”

‘Çalınan saatin birebirini alan bir hoca’

“O kararı almak benim için kıymetli bir kırılma anıydı ancak döndükten sonra da tekrar bir anım var kırılma anı olarak söyleyebileceğim… Bir gün idmandayım. Allah rahmet eylesin, eski hocam Osman Çalgın var, Hatayspor’un da şu an tesislerinde onun ismi var. Dar gelirli ailelerin, yokluk yaşayan ailelerin periyoduydu bizimkisi. Annemin çalıştığı hastanedeki çay ocağında da çalışıyorum boş vakitlerimde. Başarılı bir öğrenci olduğum için annem orada biriktirdiği parayla bana bir saat aldı. Çok da hoş bir saat. Bir gün egzersize çıktım, döndüğümde saat bıraktığım yerde değildi. Çalınmıştı… Ailem aslında istemiyordu, o olaydan sonra, ‘Bir daha futbol yok’ dediler. Sonra hocam arkadaşlara sormuş, ‘İlhan niçin gelmiyor?’ diye. Onlar da saat olayını anlatmışlar. Allah rahmet eylesin, Osman hoca hastaneye geldi. Çay ocağında çalışıyorum. Kaybettiğim saatin birebirini bana almış. Bana verdi ve anneme, “Bu çocuğu futbola gönderin’ dedi.”

‘Kendimi Rıdvan Dilmen’le test ederdim’

“Çok parlak bir futbolculuğum olmadı hiç fakat futbolu çok seviyordum. 5’e 5 maç yapan çocukları bile durup izlerdim. Avrupa’da ve ligde maç kaçırmazdım. Bunu futbolcu olarak uygulamakta o kadar düzgün değildim. Lakin futbolun son vakitlerinde artık daima analitik düşünmeye başladım. İzlediğim her maça teknik adam gözüyle bakıyordum. Kendimi test ederdim. Maçları izlerken eşime, ‘Bak maçtan sonra Rıdvan Dilmen çıkacak, bunları bunları söyleyecek’ derdim. Rıdvan hoca çıkar birebir tahlili yapardı.”

‘En tabandan başlamak’

“Kırıkhan’da yardımcı hocalığa başladım. Sonra Hatayspor’un U19 hocası oldum. Hatta hafta sonları gidip futbol okullarındaki çocukları da çalıştırıyordum. En alt yaş kümesini, altyapıyı, alt ligleri antrenör olarak deneyimleme fırsatı buldum bu halde. Daha sonra Ahmet Taşyürek hoca Hatay’a geldi, onun yardımcısı oldum. Bir arada Ümraniyespor’da şampiyonluk yaşadık. 2. Lig’den 1. Lig’e çıktık. Ondan sonra ben yardımcı antrenörlük yapmak istemediğimi ve kendimi yöneticiliğe hazır hissettiğimi düşündüm. Futbol aileden fedakârlık yapmak gereken bir iş. Şayet onlardan vakit çalacaksam bunu kendi yolumda yürüyerek yapmalıydım.”

’20 saniyede verilen karar’

“Hatay’ın sportif yöneticisi oldum. Fatih Kavlak hocaydı. Fatih hocanın yerine vazifeye gelmek isteyebileceğim en son şeydi. Lakin bir gün tesise yöneticimiz geldi. ‘Senin tavrını biliyorum lakin hocayla yolları ayırdık’ dedik. ‘Birazdan seni idare konseyine çağıracaklar’ diye de ekledi. Lider, ‘Bugüne kadar müşahedelerimiz, sizin duruşunuz ve bakış açınız nedeniyle seni hoca yapmak istiyoruz’ dedi. 20 saniyem var, yanıt vermem lazım. Bir daha bu teklif bana gelmeyebilirdi. Buna hazırdım ‘Evet’ dedim. 4 gün boyunca elim ve ayağım buz üzereydi. Play-Off oynadık. Sonraki sene şampiyon olarak 1. Lig’e çıktık.”

‘Konya’yı içimde hissettim’

“Hatayspor’la 1. Lig’de birinci yılımızda Play-Off finali oynadık. Oynadığımız futbol herkesin dikkatini çekti. Muhteşem Lig’den kadrolarla adım anılıyor. Herkesten telefon alıyorum ve teklifler geldi. İçim kaynıyor, Üstün Lig’e gideceğim, hayallerim gerçek oluyor. Lakin yarım kalan bir işim var diyerek tekliflere teşekkür ettim. Hatayspor’u Muhteşem Lig’e çıkarmak istiyordum, bu bir vazife üzereydi benim için. Lakin erken bir biçimde benimle yollar ayrıldı. Sonrasında Göztepe ‘ye gittim. Orada Üstün Lig tecrübesini yaşadım. Ayrıldıktan sonra tekrar çok sayıda gruptan teklif alıyordum. Konya beni istediğinde ise içimde çok güçlü bir his oluştu. Görüşmeye daha gitmemiştim bile, kuralları bilmiyorum… Lakin eşime, ‘Ben gidiyorum, anlaşacağım’ dedim. Gerçekten geldiğimiz günden bu yana oynadığımız futbol ve ekip olarak sergilediğimiz performans, bununla bir arada oyuncu arkadaşlarımızın ferdi olarak yakaladıkları çıkış epey pahalı. 2. Lig’de hoca olduk. ‘Tecrübesiz’ dediler. 1. Lig’e çıktık. ‘Bu ligi tanımıyor, başaramaz’ dediler. Muhteşem Lig’e geldim, ‘Burada yapamaz’ dediler. Ben ise şunu diyorum… Hiçbir yere talip değilim ancak aklınıza gelen en güç vazifeye hazırım.

ÖMER NECATİ ALBAYRAK / FANATİK ÖZEL