Attila Gökçe futbol gündeminde yaşananları değerlendirdi: “Futbolda Masterchef yarışması”

Süper Lig’de 6 haftayı geride bıraktık. Milliyet Gazetesinin duayen futbol müellifi Attila Gökçe yaşanan gelişmeleri aktardı.

İşte Attila Gökçe’nin bugün yayınlanan yazısı:

Futbolumuzda çok renkli, çok problemli, çok kıymetli bir oyuna şahit oluyoruz:

Zengin mutfağında Masterchef müsabakası. Yeterli yemekler, kebaplar, tatlılar…Yöreselden dünyaya… Aklınızdaki ve gönlünüzdeki tüm spesiyaller o mutfaktan çıkacak. Güçlü mutfağı, bir yandan borç batağında debelenen ancak bir yandan da argümanını, namını, karizmasını, taraftarlarıyla oluşturduğu yazılı olmayan büyük kontratını gerçekleştirmek üzere çalışan yöneticilerin takıma kattığı yerli-yabancı oyunculardan oluşuyor.

Beşiktaş 14 milyon Euro. Birden fazla Premier Lig’den gelen oyuncularla yeni bir ziyafet sofrası hazırlamaya çalışıyor. Fenerbahçe de 12 futbolcu almış. Fakat onların harcadığı para 24 milyon Euro. Galatasaray mutfağını en değerli materyallerle doldurmuş: 13 futbolcuya 26 milyon Euro. Şampiyon Trabzonspor ise sürprizlerle menüyü değiştirmeye hazırlanırken 12 futbolcuya 19 milyon Euro harcamış. Artık yöneticiler taraftar baskısından toplumsal medya rüzgarlarından sakin limanlara sığınırken, büyük çabayı teknik adamlara devrediyorlar.

Artık çorbayı kaynatacak olanlar onlar… Valerien İsmael… Jorge Jesus, Okan Buruk ve Şampiyon Hocamız Abdulah Avcı…

Dördü de Süper Lig’de başa güreşiyor. Jorge Jesus hem oyuncularından hem de Fenerbahçe taraftarından inanç oyu almış durumda. Okan Buruk, Galatasaray’ın mesleği en varlıklı kıymetlerinden biri. Abdullah Avcı, Trabzonspor’da biten düğünün akabinde ortalığı toplamak ve yenilenmiş bir takımla devam etmek arayışında. Valerien İsmael onlar kadar dominant değil gücü ve disipliniyle fark yaratmaya çalışıyor. Keşke kırmızı görmeden işini görse!

Çok renkli bir lige şahit oluyoruz: Dele Alli, Redmond, Weghorst… Lincoln, Henrique, Pedro, Michi Batshuayi… Midstjö, Mertens, Mauro İcardi… Bartra, Bardi, Umut Bozok. Daha kimler var kimler!

Mutfak şeflerinin hayali ideali ve düşü birebir: Bu güç ve varlıklı yarışı kurgulamak, yönetmek ve gayeye ulaşmak. Bu güçlü malzemeyi dağıtıp eline yüzüne bulaştırmak da var… Umalım ki menülerle sunumlar, oyunlar, durumlar, goller ve en pahalı gerecin, topun kullanılışı hoş ve verimli olur. Favori kim mi? Bilmediğim şeyi söylemem!

Yapma be Josef!

Uçan tekmeye karşı hakemleri ve kadro arkadaşlarını koruyup saldırganı zapteden, gördüğü kırmızı kartla cezalı duruma düşen Beşiktaşlı Joseph de Souza “Kendimi inançta hissetmiyorum. Bu dönemi tamamlayıp Türkiye’den ayrılacağım” diyor. Kendi kararındır, hürmet duyarız. Bu inançsız hissetme hali Meksika’da, Arjantin’de, Brezilya’da, Çin’de, Afrika’da ve Avrupa ülkelerinde de var. Duygusal açıklamanı keşke erteleseydin, öfkeni biraz soğutsaydın, senin gördüğün kırmızı kart hepimizin vicdanını yaraladı. Kalbimizi kırmasaydın be Josef…

Elizabeth II

Kraliçe Elizabeth, Prenses Anne’i olimpiyat oyunlarında yarışacak bir binici olarak yetiştirdi. Spor dünyasında da tarihî roller üstlendi. Futbolu sever, Arsenal’e sempati duyardı. Lakin Glasgow Rangers taraftarıydı. İngiltere’nin 1966’da kazandığı tek Dünya Kupası’nı Kaptan Bobby Moore’a o verdi. Bir de rekoru var: Melbourne 1956, Montreal 1976, Sydney 2000, Londra 2012… Olimpiyat Oyunları, İngiliz Milletler Topluluğu ülkelerinde ya onun temsilcileri, genel valiler tarafından açıldı, ya da şahsen oyunların başladığını ilan etti. Dört halka biriktirdi. Beşinci halkayı da (2032 Brisbane/ Avustralya) miras bıraktı. 1971’deki ziyaretinde Jokey Kulüp onun ismine “Kraliçe Elizabeth Koşusu” düzenledi. Prenses Anne’e benzeyen onlarca genç kızımız da Veliefendi hipodromunda ona refakat etti.

Spor tercümanlığı

Yıllardır tartışılan husus tekrar gündemde: Futbolda yabancı hoca ve oyuncuların tercümanları, Türkçe’ye çeviri yaparken adeta sansür uyguluyor. Gerçek iletileri ve açıklamaları yansıtamıyorlar. Birden fazla kelamların üzerinden es geçiliyor. Bu arızada kulüp idarelerinin çizdiği sonları da görmek gerek. Yaşar Kemal’den Lucescu’ya kadar bir çok kıymetli insanın Fransızca, İngilizce tercümanlığını yapan Sinan Serhatlıoğlu “Tercümanların, çalıştıkları alanda bilgi sahibi olması, örneğin futbolla ilgili sözcükleri ve tabirleri de hayatın içinden bulup çıkarması gerekiyor” diyor. Tercümanlık sorunu üniversitelerimizle federasyonların ortaklaşa düzenleyeceği “sertifika” programlarında çözülebilir mi? Evet.. Neden olmasın!