Samet Akaydın: “Futboldan başka bir şey düşünmüyorum”

Süper Lig sahnesine geç çıkmış olsa da Adana Demirspor forması altında geçtiğimiz dönemin en dikkat cazibeli stoper performanslarından birisini sergiledi. Bu sağlam yükselişi “Kendine çok âlâ bakan biriyim. Diyetisyeniyle özel antrenörüyle çalışmalarımı özel olarak yapıyorum. Çok inatçı olmam da tesirli olmalı” kelamlarıyla açıklayan başarılı stoper, Samet Akaydın meslek öyküsünü TamSaha ile paylaştı.

13 Mart 1994 Trabzon doğumlusun. Çocukluk yıllarını bize anlatabilir misin?

Biraz hareketli bir çocuktum. Okulda olsun, dışarda olsun çok yaramazmışım küçükken. Daima yanımda birisinin olması lazımmış yoksa başıma kazalar geliyormuş. Yerimde duramıyormuşum. Çok kazalar atlattım açıkçası. Otomobil mı çarpmadı desem, meskenin üstünde oynarken aşağıya düşmedim mi desem… Ailem bundan ötürü daima beni bir nevi konut mahpusunda tutmaya çalışıyordu. Dışarıya fazla çıkarmıyorlardı beni. Yaramaz bir çocuktum velhasıl.

Aileni tanıyabilir miyiz? Annen, baban ve varsa kardeşlerin ne işle meşgul oluyorlar?

Bir ablam var. Evli ve iki çocuk sahibi. Babam üniversite mezunu, mobilya dekorasyon teknikeri; şu anda emekli. Annem mesken hanımı. Bir kardeşim vardı, merhum oldu.

Eğitim hayatından bahsedebilir misin?

Trabzon Yunus Emre Lisesi’ni bitirdim. Futbol oynamamdan ötürü üniversite eğitimi alamadım. Fakat en kısa müddette üniversite eğitimini de tamamlayacağım.

Sendeki futbol yeteneğini birinci kim keşfetti ve bir kulübün kapısından içeri soktu?

İlkokuldaki vücut eğitimi öğretmenim, okulun önünde beni izlemiş. Yanına çağırıp “Futbol oynuyor musun, lisansın var mı?” diye sordu. Ben de “Oynamıyorum hocam” karşılığını verdim. “Sana yardımcı olacağım” dedi. Onun ismini vererek kentin en esaslı kulüplerinden Trabzon İdmanocağı’na gittim ve futbol serüvenim o denli başladı.

Trabzon İdmanocağı altyapısından yetiştin. Trabzonspor U17’de oynadın. Oradan tekrar İdmanocağı’na ve başka kulüplere transferin gerçekleşti. Neler yaşadın? Bize altyapı mesleğini anlatır mısın?

Trabzon İdmanocağı’nın benim için çok başka bir yeri var. Zira futbola birinci başladığım yer orası. İki-üç sene sonra da Trabzonspor altyapısına transfer oldum. Trabzonspor’da bir yıl futbol oynadım. Bir yıl sonra benim de ortalarında bulunduğum 1994 doğumluların tamamını yolladılar. Bize “Gidin kendinize ekip bulun” dediler. O sene Trabzon İdmanocağı’na geri döndüm. Türkiye şampiyonasına gittik ve hoş bir muvaffakiyet yaşadık. Sonra Boluspor’a transferimle mesleğimde yeni bir kapı açıldı. A2 ekibinde oynadıktan sonra birinci profesyonel imzayı Boluspor’da attım. A kadroyla antrenmanlara, A2 kadrosunda da maçlara çıkıyordum. Yaşım ilerledikçe 3. Lig ekiplerinde kiralık oynamaya başladım. İstanbul’da Sancaktepe Belediyespor’da kiralık oynarken şampiyonluk yaşayıp 2. Lig’e çıktık. Ben de kadroda devam ettim. Sonra Şanlıurfaspor’a transfer oldum. Akabinde da Ankara Keçiören’e… Keçiören’de hoş bir dönem geçirdim. Muhteşem Lig’den teklifler geliyordu. Lakin devre ortasında Adana Demirspor’a transfer oldum. Üstün Lig’i değil, 1. Lig’deki Adana Demirspor’u tercih ettim. Artık dönüp bakınca çok hoş bir birliktelik olduğunu görüyorum.

Futbola stoper olarak mı başladın?

Belki komik gelecek ancak futbola forvet olarak başladım. Yaş grubumda başka arkadaşlarımdan daha uzun boyluydum. Fizikî olarak hepsinden üstündüm. Bu da o vakitler topa daha düzgün vurmamı sağlıyordu. Yaş ilerledikçe doğal farklı olmaya başladı. Bir hocam vardı. Beni evvel orta alanda, sonra da stoperde denedi. Beni stoper oynatan birinci hocam Trabzon İdmanocağı’nda Kamil Aydın’dı. Burada ismini anayım. Ona çok şey borçluyum.

Sen hangi mevkide oynamak isterdin?

Valla forvet oynamak isterdim fakat stoper oynamak daha sıkıntı.

Trabzon’da doğan ve futbola orada başlayan her çocuğun hayali Trabzonspor formasını giymektir. Sen U17’de o formayı giymene karşın sonrasında farklı bir rota çizmek durumunda kaldın. Bunun sebepleri neydi?

Açık konuşmak gerekirse ben o hayaller içine hiç girmedim. Vilayetle de Trabzonspor forması giymek istiyorum üzere bir durumum olmadı. Lakin Trabzonluyum alışılmış. Trabzonspor’a her vakit hürmet duyuyorum. Orası benim kentim sonuçta. Lakin Trabzonspor formasını vilayetle giyeceğim diye çok büyük hayaller içine girmedim. Ben her vakit “Hayırlısı olsun” derim.

Boluspor formasıyla birinci profesyonel imzanı attın. O anki hislerinden ve beklentilerinden bahseder misin?

İlk profesyonel imzayı atmak sahiden farklı bir his. Kendini akranlarından farklı hissediyorsun. Sonuçta sen profesyonel oluyorsun ancak akranların şimdi değil. O anki his natürel. Çocukluk hayalleri, değişik bir his… Her manada sana farklı bir şey katıyor profesyonellik. Sonuçta A ekiple antrenmanlara çıkıyorsun. Kendini daha çok geliştiriyorsun. Ben o kadar keyifli olmuştum ki birinci imzayı attığım vakit; evvel ailemi aradım. “Profesyonel imza attım. Artık profesyonel bir futbolcuyum” diyerek latifeler, espriler oldu aile ortasında. Çok hoş bir gelişmeydi.

Adana Demirspor’a transferini biraz açalım… Keçiörengücü’nde gösterdiğin uygun performans sonucunda transferin gerçekleşti. O periyotta seni isteyen Harika Lig kulüpleri hangileriydi ve Adana Demirspor tercihinin münasebetleri nelerdi?

İsim vermeyeyim lakin Harika Lig’den iki-üç ekipten teklifler almıştım. Lakin Murat Sancak Liderimiz benim transferim konusunda çok istekliydi. Adana Demirspor’u tercih etmem konusunda Murat Liderin bu halinin büyük hissesi var. Öteki kulüplere nazaran o beni daha çok istedi. Her vakit daha çok isteyen alır.

Adana Demirspor, uzun bir ortanın akabinde Muhteşem Lig’e yükseldikten sonra bir cazibe merkezine dönüştü ve birçok kaliteli futbolcunun tercih ettiği bir kulüp hâline geldi. Bu husus hakkında neler söylersin?

O mevzuda sahiden farklı bir grubuz. Ben bile kendi grubumda kendimi farklı hissediyorum. Adana Demirspor’un dört büyüklerden hiçbir farkının olmadığını hatta bizim kulübün daha sempatik olduğunu düşünüyorum. Liderimiz diyor ya, “Herkesin ikinci grubu olacağız” diye… Hakikaten öyleymiş üzere hissediyorum. Bu da olağan ki Mario Balotelli, Belhanda üzere oyuncuların gelmesiyle gerçekleşti. Ekip da gerekeni yaptığı vakit geçen yılki başarımız ortaya çıktı. Üst üste galibiyetler aldık. Lige hoş bir giriş yaptık. Oynadığımız futbol da insanların gözüne güzel geliyor. Doğal bu da bizim farklılığımızı yansıtıyor. Liderimiz da herkes tarafından sevilen birisi. Bu da kulüp ve topluluk için ekstra bir katkı. Taraftarımızı söylemeye zati gerek yok. Türkiye nasıl bir taraftara sahip olduğumuzu biliyor. Tüm bunlar da ekibi bir cazibe merkezine dönüştürüyor.

Oynadığın 268 maçta 60 sarı, 5 kırmızı kart görmüşsün. Bunlardan ikisi çift sarı karttan kırmızıya dönüşmüş. Defans oyuncusu olarak bu husus hakkında neler söylersin?

Diğer defans oyuncularına nazaran biraz daha az kart gören bir oyuncuyum aslında. Bunun sebebi de her topa atlayan değil de ayakta kalmayı ve istikrarlı olmayı tercih eden bir stoper olmam diye düşünüyorum. Küçüklüğümden beri bana bu türlü öğretiliyor. Altyapıda bu türlü eğitim almıştım. Bir stoper her vakit ayakta kalacak diye öğrenmiştim. Bu da fazla kart görmememe sebep oluyor diye düşünüyorum.

Süper Lig’de en çekindiğin forvet oyuncuları kimler?

Açık konuşmak gerekirse hiç kimseden çekinmiyorum. Bir forvet oyuncusundan çekinecek bir imal yok. Âlâ isim diye sorarsanız, beğendiğim forvetler var lakin hiçbiri bende çekinme duygusu uyandırmıyor. Trabzonspor’dan Cornelius, bizim gruptan da Mario Balotelli ve Assombalonga beğendiğim forvetler.

Süper Lig’de en beğendiğin oyuncular kimler?

Yetenek olarak Yunus Akgün’ü beğeniyorum. Kardeşim zaten! Yabancı olarak da Mario Balotelli çok kaliteli bir oyuncu. Fenerbahçe ‘den İrfan Can Kahveci’yi beğeniyorum. Defans oyuncusu olarak da Marcao’yu beğeniyordum lakin o da gitti.

Her futbolcu üzere senin de kesinlikle kendine örnek aldığın yıldızlar vardır. Hangi oyuncuları, hangi taraflarıyla kendine örnek alıyorsun?

Sergio Ramos’u çok beğeniyorum. Çalışması olsun, özel hayatı olsun çok hoşuma gidiyor. Onu ve yaşayışını yakından takip ediyorum. Çalışmalarını izliyorum. Lakin oyun stilini benzetiyor musun diye sorarsanız, hiç benzetmiyorum.

Futbola birlikte başladığın arkadaşlarının birçoğu bugün oyunun dışında kaldı. Seni onlardan ayıran ve bu noktaya taşıyan farkların nelerdi?

Kendine çok yeterli bakan, her şeyine dikkat eden biriyim. Beslenmeme, çalışmama ve dinlenmeme inanılmaz biçimde ihtimam gösteriyorum. Diyetisyeniyle özel antrenörüyle çalışmalarımı özel olarak yapıyorum. En büyük artım bunlar oldu. Çok inatçı olmam da tesirli olmalı. Biliyorsunuz, bizim Trabzonlularda biraz inatçılık vardır. Bir şeyi kazanmak istediğimiz vakit her şeyi yapıyoruz.

Bazı büyük yeteneklerin kaybolup gittiğine çok kere şahit olduk. Bu türlü bir tehlike her oyuncunun önünde duruyor.

Evet, mesela biz de ortamızda konuşuyoruz, “Şöyle bir futbolcu vardı, çok yetenekliydi, bu çocuk nasıl bir yere gelemedi” diyoruz. Olmuyor bazen. Nasibe inanıyorum. Nasip diye bir şey katiyen var. Kimileri der ki mesela “Çalışmadı diye olmadı.” Ancak ben yetenekli olup, çok çalışıp da olamayanı da gördüm. Nasip diyorum.

Futbolun dünü yok. Her an formda kalmak durumundasın. Futbola odaklı kalmak için neler yapıyorsun?

Futboldan öbür bir şey düşünmüyorum. Aslında düşünmemek gerekiyor. Mesela maça mı çıkıyorsun? Yalnızca maçı hayal etmen, her şeyden uzaklaşman lâzım. Ben o denli yapıyorum. Maça bir gün kala her şeyle irtibatımı kesiyorum. Kimseyle konuşmuyorum, görüşmüyorum. Yalnızca futbola odaklanıyorum. Yeri geldiği vakit telefonumu bile kapatıyorum.

Avrupa’da oynama fırsatın olursa, hangi ligleri kendi oyun tarzına yakın görüyorsun? Maksatların ortasında Avrupa’da oynamak var mı?

Oyun tarzımı İtalya Ligi’ne uygun görüyorum. Avrupa’da oynamak üzere bir hayalim açıkçası şu anda yok. Bundan sonra da Türkiye’de devam etmek istiyorum. Biraz daha genç olsaydım düşünebilirdim. Aslında çok yaşlı sayılmam ancak biraz daha genç olsaydım daha farklı olabilirdi. Dönem sonu ne olur, ilerleyen yıllarda ne olur bilinmez doğal.

Geçtiğimiz dönem partnerin Tayyip Talha ile epeyce başarılı bir grafik çizdiniz. Ligin iki stoperi de yerli olan az ekiplerinden birisiydiniz. Bu durumu nasıl değerlendiriyorsun?

Yerli ve yabancı ayrımı yapanlara tuhaf bakıyorum. Bence düzgün olan oynuyor. Yabancı oyuncu geldi diye yerli oyuncudan daha düzgün manasına gelmiyor. Bunu aşmamız lâzım. Ben şuna inanıyorum; bizim oyuncularımız sahiden çok yetenekli. Yalnızca biraz güvenmemiz lâzım. Güvendiğimiz vakit aşamayacağımız, yapamayacağımız hiçbir şey olmadığını düşünüyorum. Bunu örneklerle gösterdik geçen sene Tayyip’le bir arada.

Oynadığın mevkide yabancı rakiplerin olmasına karşın tercih edilmenin sebepleri neler? Hocaların senin en çok hangi taraflarını beğeniyor? Hangi taraflarını geliştirmen gerektiğini söylüyor?

Hocam tahminimce itidalli olmamı, topa müdahale ediş biçimimi beğeniyor. Bunların artılarım olduğunu düşünüyorum. Eksi taraflarıma gelince; biraz daha az sinirlenmem lâzım. Çok çabuk sinirleniyorum saha içerisinde ve biraz agresifleşiyorum. Bunu azaltmam gerekiyor.

Bu dönem Yaroslav Rakitskyi ve Jovan Manev transferlerinin yanı sıra o bölgede oynayabilecek Simon Mecnun, Khadim Rassoul, Semih Güler üzere oyuncular var. Bu rekabet hakkında neler söylersin?

Bizde çok hoş bir rekabet var, tatlı bir rekabet. Herkes birbirini seviyor. Eksiksiz bir arkadaşlık var. Teker teker hepimiz de birbirimizin başarılı olmasın istiyoruz. Ben oynamadığım vakit onun başarılı olmasını istiyorum. O oynamadığı vakit bana gelip takviye oluyor. Geçen dönem böyleydi. Tayyip oynadı, ben oynamadım, ona takviye oldum. Sonra Tayyip oynamadı, ben oynamaya başladım, o bana her vakit takviye olmaya başladı. Bu bu türlü devam edecek diye düşünüyorum. Zira bizde olağanüstü bir arkadaşlık ortamı var. Daima beraberiz. İdmanda beraberiz, idmandan çıkıyoruz, dışarda tekrar beraberiz. Bizde yalnızca idmanlarda rekabet var, sahanın dışında yok.

Teknik yönetici Vincenzo Montella ile nasıl bir münasebetiniz var?

Montella deyince benim direkt “Baba” diyesim geliyor. Açıkçası bana o kadar yakın. “Father” diye sesleniyorum, o da bana “Oğlum” diyor, şakalaşıyoruz. Onu inanılmaz seviyorum. Zira benim hayatıma futbol açısından farklı bir dokunuşu oldu. O geldikten sonra farklı bir Samet oldum. Olmaya da devam edeceğim. Hocam bana her vakit maça çıkmadan şöyle der; “Kendine hudut koyma, sende bu hudutları aşabilecek güç var.” Ben de onun bu söylediklerini aklımdan hiç çıkarmıyorum.

Boş vakitlerinde neler yaparsın? Hobilerin ve fobilerin neler?

Yürümeyi çok severim. İdmandan çıkarım, biraz dinlendikten sonra yürüyüş yaparım. Yürürüm, oturup bir yerde kahvemi içerim. Sonra kalkar, tekrar yürürüm. O denli çok hareketlilikten yana değilimdir. Hayatım standarttır. Sükûneti severim. Kendi hâlinde, daha çok arkadaşlarıyla oturup kahve içen yahut yürüyüş yapan bir usulüm var.

En sevdiğin yemekler neler?

Tavuk yemeyi çok severim. Kırmızı etle fazla aram yoktur. Tavuk yemeklerinin ise hepsini severim. Adana’da bazen kebap yiyorum lakin sonra bir hafta karnım ağrıyor. Yeniden de Adana kebabından vazgeçemiyorum. Bu kebabın kendini sevdiren ve yediren farklı bir yanı var. Trabzonluyum ancak balık sevmiyorum. Herkes buna şaşırıyor ama nitekim de o denli. Balığı yalnızca doruğunda yani Trabzon’da yiyorum. Fakat tavuksuz yapamam.

Unutamadığın maç var mı?

Samet Akaydın’a unutamadığın maçı sorarsanız bunun karşılığını herkes bilir (gülüyor). Beşiktaş maçı tabiî… Geçtiğimiz dönem içeride oynadığımız maçta 83 ve 88’de peş peşe attığım gollerle 2-1 öne geçmiştik. Fakat attığım ikinci gol sayılmadı. Nasıl anlatayım, 1 ay boyunca uyuyamadım. İptal edilen o golün tesirinde kaldım. Düşlerime girdi. Spiker, “Gol olsaydı tahminen de torunlarına anlatacaktı” demişti ya… Nitekim tahminen de torunlarıma anlatacaktım lakin ben tekrar de anlatacağım. Zira hem ben hem de tüm Adana Demirspor taraftarları onu gol olarak kabul ettik. O anı hayatım boyunca asla unutmayacağım.

TFF’nin Riva Tesisleri’nde kamp yaptınız. Tesisler hakkında neler söylersin?

Gerçekten çok mükemmel bir tesis yapmışlar. Keşke daha evvel gelseydik diye şakalaşıyoruz ortamızda. Her şey üst seviyede. Yemekler olsun, tesisler olsun her şey dört dörtlük, Emeği geçen herkese teşekkür ediyoruz. Hakikaten inanılmaz bir yer.